Η Margaret Garrett (κιθάρα, φωνή) έφτιαξε τους Mr. Airplane Man μαζί με την παιδική της φίλη Tara McManus (τύμπανα, πλήκτρα) το 1996 στο Κέιμπριτζ της Βοστώνης, μετά από παραίνεση του Mark Sandman των Morphine, πολύ πριν τα blues duo γίνουν της μόδας. Στην εικοσαετή τους πορεία οι δύο κυρίες έκαναν και άλλους επιφανείς φίλους (Greg Cartwright, Holly GoLightly), έπαιξαν δίπλα σε καθιερωμένες ροκ μπάντες (Yeah Yeah Yeahs, White Stripes, Blues Explosion) και συνέλεξαν εγκωμιαστικές κριτικές από έντυπα όπως το Rolling Stone. Σαν γνήσιες misfits κατάφεραν χωρίς ιδιαίτερο κόπο να μείνουν μακριά από το φως των mainstream προβολέων που οδηγεί στα μεγάλα ακροατήρια: το 2004, μετά την κυκλοφορία του τέταρτου lp τους (C'mon DJ, Sympathy For The Record Industry), ανακοίνωσαν, κόντρα στο hype της εποχής, την παύση της μπάντας για να αφοσιωθούν στις οικογένειές τους. Ακολούθησε μια συλλογή με ακυκλοφόρητο υλικό από το 1999 (The Lost Tapes, Moanin Records, 2014) και κάποια σποραδικά live σε Αμερική και Ευρώπη που ήταν αρκετά για να νοσταλγήσουν τη στοιχειωμένη αίσθηση του να παίζεις τα blues. Το πρώτο τους σετ με νέα τραγούδια έπειτα από 14 χρόνια είναι ήδη διαθέσιμο για download και πρόκειται να τυπωθεί σε βινύλιο από τις Sympathy (US) και Beast (Fr/EU). Στο Jacaranda Blue κεφαλαιοποιούν τη blues rock παράδοση προσθέτοντας, όταν είναι απαραίτητο, δόσεις φρενιτικού garage punk και σπεκτορικής dream pop. Το lp ξεκινάει με τον blues punk δυναμίτη I’m In Love, τον φόρο τιμής των Mr. Airplane Man προς τον Alan Vega.